Keuring

vrijdag 27 mei 2016

Laatst zag ik een documentaire over ernstige tekortkomingen aangaande een keurmerk. Je denkt dat iets ergens voor staat en dan blijkt dat niet zo te zijn. Even los van de schokkende consequenties voor direct betrokkenen voel je je als consument ook nog in de maling genomen.
Jaren geleden werd ik gevraagd voor een brainstormsessie met als onderwerp keurmerk in de trouwbranche, vanwege de ‘kritische’ vragen die ik eerder had gesteld. Als eerste viel mij op dat je als klein bedrijf hetzelfde moest betalen als een groot bedrijf. Een flink bedrag en dan had je nog geen (juridische) ondersteuning, indien nodig. Daarnaast viel me op dat de keuring (nog) niet zoveel inhield. Op mijn vraag: ‘Wat weet de keuringscommissie daadwerkelijk van mijn vak?’ kwam geen duidelijk antwoord. M.a.w. wat zou precies gekeurd worden? Meer dan een offerte op papier? Ook kwam ik erachter dat elke dansschool zich kon aanmelden en het dus theoretisch voor iedere dansdocent -met of zonder diploma- mogelijk was zo’n keurmerk te krijgen. Nu snap ik best dat stijldansen een ander vak is dan waar ik in ben afgestudeerd, maar ook daar heb je de professionelere en recreatieve wereld heb ik mij laten vertellen. Bovendien vond ik het apart dat ik na 8 jaar studie door een zelfde soort accreditatie moest als iemand die dansles geeft vanuit liefde voor het vak of als hobby. Dus besloot ik dat mijn papieren v/d Dansacademie mijn keurmerk zijn*. En nog school ik mij graag bij, jaarlijks. Begrijp me niet verkeerd, ik snap dat een keurmerk ook in het voordeel is van de klant en dat een keurmerk iets anders is dan een diploma. Maar los van klantgericht werken, vind ik dat je ook op een verantwoorde manier naar een resultaat toe moet werken. Ik neem aan dat het niet alleen om het zakelijke gedeelte gaat. In die zin zouden mensen uit meerdere disciplines moeten keuren. Toch ben ik voor een keurmerk. Zo hebben wij jaren geleden geprobeerd gediplomeerde dansdocenten met oa een soortgelijk doel te verenigen (en trouwens ook professionele musicalartiesten). Dat is toen niet gelukt. Bij de 1e groep kregen we het niet voor elkaar, omdat de verschillen in achtergrond vrij groot waren. Bij de 2^e groep leken wij te maken te hebben met een soort voorzichtigheid vanuit het werkveld. Ik weet niet hoe het nu zit. Ik hoop natuurlijk dat er een verbetering heeft plaatsgevonden in ieder werkveld. Soms heeft iets ook tijd nodig om te ontwikkelen.

*en reacties van klanten zijn natuurlijk ook heel belangrijk