Zing en Dans

zaterdag 06 april 2019

Als wij weer eens iemand in de (halve) finale van een talentenjacht op Tv voorbij zien komen of zelfs zien winnen dan zeggen we: 'Die komt bij ons vandaan!’ Zelf studeerde ik in ’98 af in 2 richtingen met 3 extra specialisaties, maar ik heb er ook t/m 2006 les gegeven (met een kleine break ivm m’n studie in NYC). Grappig dat we nog steeds ‘ons’ zeggen. Het schept een band. De zware training en het feit dat je er van alles voor moet doen en laten. Althans, zo heb ik het ervaren. Je zit toch 4 jaar min of meer intern (in mijn geval 5). En dan heb ik het nog niet eens over de vooropleiding, voorafgaand aan de vakopleiding. We begrijpen elkaar als geen ander. Wij moeten dansen. Ook al is er pijn, teleurstelling, afwijzing, concurrentie. Ook al is het werkveld in Nederland een beetje beperkt en gaat men soms liever voor bekende mensen dan voor de professional. Ook al wordt er nog steeds niet altijd goed betaald (zucht). Maar nu zien we onze oud-leerlingen in de ene na de andere talentenjacht voorbij komen. Bij enkele Tv-programma’s zijn ze er inmiddels ook achter gekomen dat je kunt zingen èn dansen (:). Dat wisten wij. En waar in onze tijd misschien nog 2 v/d 3 disciplines (ruim) voldoende moesten zijn-in mijn geval dans en acteren- worden jonge mensen die nu auditie doen voor de vakopleiding afgewezen als ze niet genoeg all round zijn. Dat vakopleiding 3 van de Dansacademie een betere prestatie neerzet dan wat men in de gemiddelde musical laat zien, wordt voorzichtig gefluisterd. Of dat waar is weet ik niet, dat laat ik aan de bezoeker(s) over. Feit blijft dat onze mensen nu van zich laten horen en dat doen ze zeer verdienstelijk. Nu maar hopen dat het ook iets oplevert! Tja, zingen, dansen, een performance neerzetten, het is en blijft een vak.