Real love

dinsdag 03 juli 2018

20 Juni zijn we naar het concert van Beyoncé en Jay-Z geweest, On the run tour II. En we waren niet alleen. In een bijna uitverkochte arena zongen de sterren ons toe. Nou ja zingen… heel eerlijk gezegd komen we voor haar. Hem krijg je er een beetje bij. Muv een paar hits maakte hij op ons geen indruk. Een hoop geluid, soms onverstaanbaar en soms zelfs een beetje ongeloofwaardig. Zij daarentegen zong geen noot vals (hoewel de akoestiek in de Arena niet top is) zingt en swingt er op los, graag ook nog op high heels en ziet er nog altijd fantastisch uit. De danseressen vielen dit keer een beetje weg vond ik (op 1 solo na dan). Wat ik ook jammer vond is dat ik weinig vernieuwends zag. Het leek erg veel op de eerste tour en het ontbrak juist aan nieuw materiaal, ondanks dat eea net gelanceerd was. Was dit in die zin ‘gemakkelijk’? Gingen ze voor bekend? Daar kun je tegenoverstellen dat juist de hits natuurlijk heel fijn blijven om naar te luisteren en naar te kijken. En daar kom je voor. Al die choreografie, fantastisch toch. Het filmmateriaal hoefde voor mij niet zo. Het begon wel goed, maar het eindigde met de tekst “This is real love”. ”Is it?“ vroeg mijn partner zich hardop af. Geforceerd commercieel of echte liefde? Who knows? Dat het werkt moge duidelijk zijn. Het publiek wil juist dat ze samen overleven. Oppassen dat ‘wij zijn gaaf’ niet tegen ze gaat werken. Ik heb zelf ooit vooraan bij Michael Jackson gestaan, zelfde idee. Ook bij MJ vond ik dat er veel werd opgelost door beeld, special effects en dansers. Hoewel ik het laatste meestal toejuich. Dus ja, goed zijn of zelfs geweldig, vooral volhouden. Maar het zelf gaan uitdragen…? Kwaliteit spreekt voor zich. Schoonheid ook. Vooral samen wordt dit beeld sterk naar voren gebracht. De volgende keer ga ik alleen, als zij weer alleen komt. Er is ten slotte maar 1 Beyoncé.