Once a dancer

dinsdag 23 juni 2020

Het voelt nog altijd kwetsbaar iets van mijn dans te delen, te posten of te performen. Iedereen vindt er iets van. Dat sowieso. En wij dansers zijn opgegroeid, opgevoed en getraind om te streven naar perfectie. ‘Maar perfectie kan ook creativiteit in de weg zitten’ zei mijn partner laatst wijs. Als ik dans in de studio (of thuis) dans ik het beste op gevoel en vertrouw ik op mijn techniek. Soms denk ik een dans van tevoren uit, soms oefen ik een bestaande dans via een filmpje van een beroemde Dance Captain of een artiest, maar meestal improviseer ik. Als ik echt de tekst, de melodie, de muziek tot me laat komen dan zweef ik. Dan raak ik in een flow. Het enige wat ik heb in de dansstudio is een balletvloer, een barre en een spiegel en daar moet ik het mee doen. Voor mij voelt het als thuis. Ik ben de danseres, de dansdocent, de choreografe in 1. Maar pas achteraf analyseer ik de beelden. Als ik echt dans ‘denk’ ik op een ander level. Want als ik teveel ga analyseren word ik een docent. En dat denken gaat dan ten koste van mijn gevoel. Dat was vroeger al zo op de Dansacademie. Ik zal dus altijd een balans moeten vinden. Iets dat hoe dan ook hoort bij dans. Ik heb geluk dat ik zo lenig blijf en zo weinig blessures heb gekend tijdens mijn danscarrière en daarna. Blijkbaar heb ik een sterk lichaam. Maar ik heb mijn lijf ook goed beschermd. (Het is mijn instrument. Ik heb niets anders.) Ik heb geen lessen genomen bij amateur-dansdocenten (muv Salsa, maar dat waren alleen stapjes en pasjes en een paar turns die mij al bekend waren). Ik heb mij jaren verdiept in anatomie. Ik heb geanalyseerd wat ik deed tijdens het beoefenen van dans. Ik heb gekeken en geluisterd naar professionals. Ik heb gestretcht, vrijwel elke dag. Ik heb mijn grenzen bewaakt. Maar daardoor kan ik nu wel wat ik (nog) kan. Omdat mijn lichaam meewerkt. Dansen houdt me jong, maakt me fit, geeft me energie, voelt heel vrouwelijk (of stoer) geeft zelfvertrouwen, heeft een positief effect op mijn gemoed en zorgt ervoor dat ik mijn werk nog steeds met heel veel plezier uitvoer. En ja, dat het af en toe spannend is, dat hoort er ook bij. Maar ja, zonder spanning wordt het leven wel erg saai. Dus dans geeft ook kriebels. Echter, ik zou niet zonder kunnen en willen. ‘Once a dancer, always a dancer’ zeggen ze. En dat… kan ik alleen maar bevestigen. Zie mij dansen: YouTube video's.